Powszechnie uważa się, że medycyna naturalna pozostaje w opozycji wobec medycyny oficjalnej. Tymczasem okazuje się, że medycyna oficjalna czerpie z naturalnej, a nawet dzięki niej możliwy był (jest) jej rozwój. Bo skąd się wzięło leczenie ziołami, bańkami, pijawkami itp.?To wynik mądrości ludowej, wynikającej z obserwacji i doświadczeń przez setki lat. W wielu przypadkach medycyna oficjalna potwierdziła skuteczność, jaką wykazała medycyna naturalna. Tak na przykład jakiś domorosły medyk, nieznający nawet pojęcia: medycyna naturalna, zastosował pajęczynę do gojenia ran. Setki lat później potwierdzono właściwości lecznicze pajęczyny, bo stwierdzono w niej obecność penicyliny, która oficjalnie została odkryta dopiero w 1928 roku. Inny przykład słuszności metod medycyny naturalnej: stosowanie baniek podczas przeziębienia. Przez lata lekarze byli przeciwni tej metodzie jako nieskutecznej. Od jakiegoś czasu sami zalecają stawianie baniek, bo poprawiają krążenie krwi i wzmacniają odporność organizmu. Pewnie nie byłoby aspiryny, gdyby nie zielarki, które chorym z gorączką podawały do picia wywar z kory wierzby. Okazało się, że kora zawiera salicynę, podstawowy składnik aspiryny i polopiryny.
